روز معین

آیة: قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ. قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ، إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ. (سوره حجر، آیه 36,37,38)

(شیطان) گفت: پروردگارا مرا تا روز رستاخیز مهلت ده، و زنده بگذار، فرمود: تو از مهلت یافتگانی. (اما نه تا روز رستاخیز) بلکه تا روز و وقت معینی.

امام صادق علیه‏السلام در جواب شخصی بنام وهب که پیرامون این آیه و «وقت معلوم» از او سوال کرد فرمود: «وقت معلوم»در این آیه روز قیامت نیست بلکه «وقت معلوم» روز قیام قائم آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم است. هر گاه خداوند او را برانگیزد ابلیس می‏آید در حالیکه بر زانوهایش راه می‏رود و می‏گوید: ای وای از این روزگار آنگاه پیشانی او گرفته می‏ شود و گردنش زده می‏شود و این هنگام همان «وقت معلوم» است که مدت او به پایان می‏رسد

(دلائل الامامه، ص 240.)